Poszedłem na "Oni" z pewnymi wątpliwościami, a okazało się, że nie potrzebnie. Może i film nie był straszny w kinie, ale po powrocie do domu wolałem włączyć światło i nie chodzić po ciemku, a takie reakcje są żadkie nawet po dobrych horrorach. Prócz tego uważam że "Oni" mięli też drugie dno. Ten film pokazywał za pomocą przenośni, to co czują osoby chore psychicznie. To nie jest mój wymysł... Na przykład. Potwory przychodzą wtedy gdy jest ciemno, a akurat w mieście są problemy z prądem = wymysł chorego człowieka, Gdy Julia prosi swojego chłopaka aby ten sprawdził czy nie ma wczepionego implantu, ten sprawdza całe jej ciało i nic nie znajduje, dopiero gdy wychodzi, Julia odnajduje implant; KAŻDA osoba która widziała potwory miała cięzkie dzieciństwo łączące się ze śmiercią bliskiej osoby, co powodowało zachwianie psychiki ( Julia widziała samobójstwo swojego przyjaciela); W metrze gdy Julia ucieka przed potworami, po dłuższej chwili dobiegają do niej pracownicy metra, lecz ona ich nie widzi, jest w amoku, bierze ich za potwory; Scena kończąca film jest ostatnim potwierdzeniem tego że Julia była chora psychicznie. Pomimi że siedziała w oświetlonym pokoju Potwory ją dopadły. Natomiast gdy lekarz spojrzał do szafy nie zauważył Juli, choć ona tam była!! nie zniknęła z tego świata. Była to przenośnia tego, że ona zamknęła się w swoim umyśle!! Miała przebłyski świadomości, bo widziała lekarza, ale nie mogła wyjść, nie potrafiła sama się uleczyć. Podobnie jak ludzie chorzy psychicznie. A lekarz ponieważ jej nie rozumiał, nie wiedział jak jej pomóc i nie zauważył jej i jej problemu. Potwory były tylko przenośnią!! Ukazywały po części świat w jakim żyją osoby chore, ten styraszny świat które je ciągle nawiedza, z którego nie mogą się wydostać ( nie mogą wyjść z szafy ) choć same tego chcą. Wydaje mi się że większość potraktowała ten film jako zwykły horror i nie skupiła się na tym że może on przekazywać jakąś informacje, że prócz straszenia może też coś pokazywać i za pomocą przenośni coś przedstawiać.